বানপানীৰ কথাৰে!

বানপানীৰ কথাৰে :: twilightofpoem.in

বানপানীৰ কথাৰে!

-  গাৰ্গী কলিতা

 

   ১

তুমি অহা যোৱা কৰা বাট

এতিয়া নিলাজীৰ হাট..

বকুলৰ বুকুত আজিওঁ সূৰ্য্য মাৰ যায়!

          

            ২

ঠিক নীলা, উম! ঠিক নীলাৰ দৰেই

মথাউৰিত এটি সৰু ঘৰৰ পৰা দেখা আকাশখনত ফুটুকা ফুটুক

শুকুলা ডাৱৰৰ টুকুৰা,

কেতিয়াবা হৈ পৰে জলন্ত একো একোটা আগ্নেয়গিৰি..

আমাৰ বাবে! মোৰ বাবে!

         ৩

মোৰ কপালৰ ৰঙা ফোঁটটো গিলি পেলোৱাৰ দৰেই,

নৈখন ফোপাই আহে..!! 

নৈখন এইবাৰো উথলি উঠিছে,

ভৰ বাৰিষাৰ যৌৱনে খান্দি গৈছে সপোনবোৰ 

খহি খহি বিলুপ্তিৰ পথত মোৰ উশাহটো..  

        ৪

হয়টো শেষ নিশা আজি মোৰ তৰা গণিবলৈ।

বিষন্নতাৰ কোলাত,অবাক অস্থিৰ মই!

ৰ'দ-ছায়াৰ দোমোজাত

 গ্ৰীষ্ম-শীতৰ তুলাচনীত, 

উৱলি যোৱা স্মৃতিবোৰৰ হিচাপৰ বহীখন 

আজি শূণ্য।

      ৫

আজিও এজাক বৰষুণ আহিব! 

নৈৰ পানীয়ে ৰাতিয়েই মহতিয়াই লৈ যাব খোজবোৰ..।

নিঃসন্দেহে নিঃচিহ্ন হ'ব চিঞৰ কিম্বা উচুপনিৰ দাবানল।

       ৬

হে নৈ..... আৰু নকৰিবি উত্ৰাৱল..

এয়াই যে শেষ সময়, নিচুকনি গীত গাই উচুপি উঠাৰ...!! 

নৈ পৰীয়া এজাক বতাহৰ সতে সহবাস মোৰ বহু যুগৰ;

অথচ আজি মই ভাগৰুৱা সৈনিক "জীৱন নাটৰ"।

(All rights reserved by www.twilightofpoem.in , copying without proper permission is strictly prohibited)